Η μεγάλη παγίδα της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών

Η συζήτηση περί υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών έχει ανοίξει σε πολιτικό επίπεδο και γίνονται προσπάθειες να «νομιμοποιηθεί» και με συγκεκριμένες νομικές φόρμουλες. Είναι όμως λύση ή μήπως οδηγούμεθα σε επικίνδυνες καταστάσεις;

Από: newsbomb.gr - Κώστας Τσιτούνας


Εδώ λοιπόν τίθεται ευθέως ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που έχει να κάνει με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου που διαχρονικά έχει πολύ μεγάλη σημασία, ειδικά σε μια εποχή που γίνονται συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για τον περιορισμό ή όχι των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Και για να είμαστε καθαροί από την αρχή, ο υπογράφων έχει εμβολιαστεί από τους πρώτους και με τις δυο δόσεις των εμβολίων. Συνεπώς δεν είμαι αρνητής, ούτε συνωμοσιολόγος... Πάμε παρακάτω:

Η συζήτηση με νομικίστικους όρους σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα είναι παγίδα που οδηγεί ή θα οδηγήσει στο μέλλον σε επικίνδυνα μονοπάτια και για τη γενιά μας και για τις νέες γενιές. Εκτός από τα φαινόμενα διχασμού που γεννά εκ των πραγμάτων η επιβολή υποχρεωτικών εμβολιασμών, το επιχείρημα ότι υπεράνω όλων είναι η δημόσια υγεία είναι κοινωνικά και συνταγματικά αίολο. Και εξηγούμαι:


-Πουθενά το Σύνταγμα της Ελλάδος δεν διαχωρίζει τους Έλληνες σε κατηγορίες.

-Πουθενά το Σύνταγμα της Ελλάδος δεν αναφέρει ότι το δικαίωμα στην ζωή έχει την ύψιστη σημασία μόνο για τους εμβολιασθέντες.

Η αξία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας είναι η ίδια για όλους τους πολίτες της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ποιος θα βάλει στη ζυγαριά την αξία της ανθρώπινης ζωής και θα μας πει ότι έχει αξία η ζωή του εμβολιασμένου και όχι του ανεμβολίαστου; Διότι προς τα εκεί οδηγούμαστε…

Ποιος και με βάση ποια ηθική θα αποφασίσει ότι οι ανεμβολίαστοι θα μένουν άνεργοι δημιουργώντας μια κοινωνία των δυο τρίτων; Ποιος θα πάρει τόσο μεγάλη πολιτική ευθύνη να δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη με εμφυλιοπολεμικές συνθήκες διχασμού;

Είναι άλλο πράγμα το θα κάνω τα πάντα για να πείσω του πολίτες να κάνουν κάποια εμβόλια με προσωρινή έγκριση κι άλλο πράγμα θα επιβάλλω δια ροπάλου, ακόμα κι αν χρειαστεί να διαρρήξω την κοινωνική συνοχή, την διενέργεια εμβολιασμών που δεν έχουν λάβει την απαραίτητη επιστημονική έγκριση βάση των διεθνών στάνταρ που εδώ και χρόνια τηρούνται.

Κι αν αύριο ή μεθαύριο ή μετά από δυο χρόνια εμφανιστούν νέοι πανδημικοί ιοί τι ακριβώς θα κάνουμε; Θα μετατρέψουμε την ανθρωπότητα - δια του νόμου – σε πειραματόζωα εμβολίων που θα βγαίνουν στην αγορά σε 2 ή 3 μήνες;

Και για να πάμε στο ερώτημα το ουσιαστικό επειδή κάποιοι έχουν φροντίσει να ανοίξει και αυτή η συζήτηση:

Ποιος υπουργός και ποιος πολιτικός παράγοντας θα αποφασίσει να μας επιβάλλει να εμβολιάσουμε τα ανήλικα παιδιά μας με το ζόρι; Ποιος είναι αυτός και με ποιο Συνταγματικό δικαίωμα θα έρθει για παράδειγμα να μας πει ότι το παιδί μας δεν θα έχει πρόσβαση στην Παιδεία επειδή είναι ανεμβολίαστο; Προφανώς κάποιοι έχουν ξεφύγει αν νομίζουν ότι ο ελληνικός λαός θα δεχθεί τέτοιες καταστάσεις οι οποίες έρχονται από τον σκοταδιστικό μεσαίωνα.

Βέβαια εδώ πρέπει να σημειώσω ότι σήμερα ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης από την Μεσσηνία όπου περιοδεύει ξεκαθάρισε σε όλους τους τόνους ότι ο εμβολιασμός των παιδιών δεν πρόκειται να γίνει ποτέ υποχρεωτικός.


Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός από εμάς να επιλέξει με νηφαλιότητα αν θα κάνει το εμβόλιο ή όχι. Είτε το κάνει, είτε όχι, όπως έστρωσε θα κοιμηθεί, όμως δεν θα πέσουμε στην παγίδα να χωριστούμε σε «ψεκασμένους και μεταλλαγμένους». Δεν είναι όλοι οι Έλληνες ψεκασμένοι, ούτε έχει κανείς το δικαίωμα να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους που διστάζουν να το κάνουν ως… περιθωριοποιημένους. Γελοία πράγματα, όπως γελοία είναι και τα όσα λέγονται ότι όποιος έχει κάνει το εμβόλιο είναι μεταλλαγμένος. Γελοία και επικίνδυνα!
Προφανώς κάποιοι επιχαίρουν με τέτοιες καταστάσεις και αυτό είναι το χειρότερο όλων.

Συμπερασματικά και απολύτως ξεκάθαρα: όποιος κρίνει ότι πρέπει να εμβολιαστεί δεν έχει παρά να το κάνει και να αναλάβει την ευθύνη της πράξεως του. Όποιος νομίζει ότι δεν πρέπει να εμβολιαστεί ας τηρεί τα μέτρα υγειονομικής προστασίας κι ας αναλάβει κι αυτός σε προσωπικό επίπεδο την δική του ευθύνη.

Τέλος, όσοι ξεροσταλιάζουν στα τηλεπαράθυρα και επικαλούνται το Σύνταγμα για να μας πείσουν περί της υποχρεωτικότητας, ας κρατήσουν κι αυτό: Όταν η ωφέλεια του επιδιωκόμενου σκοπού, είναι ποιοτικά και ποσοτικά κατώτερη από τη συνολική βλάβη που προκαλείται τότε η αρχή της αναλογικότητας πάει περίπατο.
Αυτά για να εξηγούμαστε.

http://www.freepen.gr/2021/07/blog-post_457.html?fbclid=IwAR3znioCO-mLXErbRRrFR2XPqT9B7tsMiw4tFwrYQVUGzn0wEIkX0-yeThE
https://kyklwpas.blogspot.com/2021/07/blog-post_23.html