Η πανούκλα ως… «αυτογνωσία»!
Του Θανάση Κ. Υπάρχουν τρεις περιστάσεις που συγκλονίζουν τις κοινωνίες, δοκιμάζουν τις αντοχές τους, φέρνουν στην επιφάνεια τις κρυμμένες αρετές και τα μεγάλα ελαττώματα των ανθρώπων, ενώ αποκαλύπτουν το μεγαλείο και τη μικρότητα στις σχέσεις τους: Οι θεομηνίες, οι πόλεμοι και οι μεγάλες επιδημίες.
Οι θεομηνίες, κυρίως σεισμοί και ακραία καιρικά φαινόμενα είναι “στιγμιαία” ή κρατούν λίγο. Αλλά ο βασανιστικός χρόνος αρχίζει αμέσως μετά: όταν αρχίζει η καταμέτρηση των νεκρών και η αποτίμηση των ζημιών…
Οι πόλεμοι κρατάνε αρκετά, έχουν αβέβαιη έκβαση, συνήθως πλήττουν
κάποιους περισσότερο από άλλους, αλλά “ισοπεδώνουν” τους πάντες και ενώνουν την κοινωνία στην προσμονή της νίκης ή στην κοινή μοίρα της ήττας.
Οι επιδημίες είναι ίσως οι πιο σκληρές δοκιμασίες. Γιατί δεν είναι “στιγμιαίες”, γιατί χτυπάνε ή μπορούν να χτυπήσουν τους πάντες και γιατί οι άνθρωποι βιώνουν – προσωπικά και καθημερινά – την αμεσότητα του θανάτου. Του δικού τους και των “δικών” τους…
Στις μεγάλες επιδημίες της Ιστορίας η πιθανότητα του θανάτου καθενός υπήρξε μεγαλύτερη από τις πολεμικές συγκρούσεις που είχε βιώσει στον καιρό του.
Κατά τη μεγάλη επιδημία της πανούκλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου